اشکال اصلی مواد که قالب‌گیری ذرات زیست توده را تشکیل می‌دهند، ذرات با اندازه‌های مختلف ذرات هستند و ویژگی‌های پرکننده، ویژگی‌های جریان و ویژگی‌های فشرده‌سازی ذرات در طول فرآیند فشرده‌سازی تأثیر زیادی بر قالب‌گیری فشرده‌سازی زیست توده دارند.

قالب گیری فشرده سازی گلوله های زیست توده به دو مرحله تقسیم می شود.

در مرحله اول، در مرحله اولیه فشرده‌سازی، فشار پایین‌تر به مواد خام زیست توده منتقل می‌شود، به طوری که ساختار آرایش مواد خام اولیه با بسته‌بندی شل شروع به تغییر می‌کند و نسبت فضای خالی داخلی زیست توده کاهش می‌یابد.

در مرحله دوم، هنگامی که فشار به تدریج افزایش می یابد، غلتک فشار دستگاه گلوله زیست توده، مواد خام دانه درشت را تحت تأثیر فشار می شکند و به ذرات ریزتر تبدیل می شود و تغییر شکل یا جریان پلاستیک رخ می دهد، ذرات شروع به پر شدن می کنند. حفره ها، و ذرات فشرده تر هستند. آنها در تماس با زمین با یکدیگر مشبک می شوند و بخشی از تنش پسماند در داخل ذرات تشکیل شده ذخیره می شود که باعث می شود پیوند بین ذرات قوی تر شود.

هرچه مواد خامی که ذرات شکل‌دار را تشکیل می‌دهند ریزتر باشد، درجه پر شدن بین ذرات بالاتر و تماس محکم‌تر می‌شود. زمانی که اندازه ذرات تا حد معینی کوچک باشد (صدها تا چند میکرون)، نیروی پیوند درون ذرات شکل‌دار و حتی اولیه و ثانویه نیز تغییر می‌کند. تغییرات رخ می دهد و جاذبه مولکولی، جاذبه الکترواستاتیکی و چسبندگی فاز مایع (نیروی مویرگی) بین ذرات شروع به افزایش می کند.
مطالعات نشان داده است که نفوذناپذیری و رطوبت سنجی ذرات قالب گیری شده ارتباط نزدیکی با اندازه ذرات ذرات دارد. ذرات با اندازه ذرات کوچک دارای سطح ویژه بزرگی هستند و ذرات قالب گیری شده به راحتی رطوبت را جذب کرده و رطوبت را به دست می آورند. کوچک، حفره های بین ذرات به راحتی پر می شود، و تراکم پذیری بزرگتر می شود، به طوری که تنش داخلی باقی مانده در داخل ذرات شکل کوچکتر می شود، در نتیجه آب دوستی ذرات شکل را ضعیف می کند و نفوذ ناپذیری آب را بهبود می بخشد.

در مطالعه تغییر شکل ذرات و شکل اتصال در طول قالب‌گیری فشرده‌سازی مواد گیاهی، مهندس مکانیک ذرات، مشاهده میکروسکوپی و اندازه‌گیری میانگین قطر دو بعدی ذرات درون بلوک قالب‌گیری را انجام داد و یک مدل اتصال میکروسکوپی ذرات را ایجاد کرد. در جهت حداکثر تنش اصلی، ذرات به اطراف گسترش می‌یابند و ذرات به شکل شبکه‌سازی متقابل ترکیب می‌شوند. در جهت در امتداد حداکثر تنش اصلی، ذرات نازک‌تر می‌شوند و به پوسته تبدیل می‌شوند و لایه‌های ذرات به شکل پیوند متقابل با هم ترکیب می‌شوند.

با توجه به این مدل ترکیبی، می توان توضیح داد که هر چه ذرات ماده خام زیست توده نرم تر باشد، قطر متوسط ​​دو بعدی ذرات راحت تر می شود و فشرده سازی و قالب گیری زیست توده آسان تر می شود. هنگامی که محتوای آب در مواد گیاهی خیلی کم باشد، ذرات نمی توانند به طور کامل گسترش یابند، و ذرات اطراف به طور محکم با هم ترکیب نمی شوند، بنابراین نمی توانند تشکیل شوند. هنگامی که محتوای آب خیلی زیاد است، اگرچه ذرات به طور کامل در جهت عمود بر حداکثر تنش اصلی کشیده می شوند، ذرات را می توان به هم متصل کرد، اما از آنجایی که مقدار زیادی آب در ماده خام اکسترود شده و بین لایه های ذرات توزیع می شود. لایه های ذرات را نمی توان از نزدیک به هم متصل کرد، بنابراین نمی توان آن را تشکیل داد.

با توجه به داده های تجربی، مهندس مخصوص منصوب به این نتیجه رسید که بهتر است اندازه ذرات ماده اولیه را در یک سوم قطر قالب کنترل کرد و محتوای پودر ریز نباید بیشتر از آن باشد. 5 درصد