در فصل زمستان، گرمایش به یک موضوع نگران کننده تبدیل شده است.
در نتیجه بسیاری از مردم به گرمایش گاز طبیعی و گرمایش الکتریکی روی آوردند. علاوه بر این روش های گرمایش رایج، روش گرمایش دیگری نیز وجود دارد که بی سر و صدا در مناطق روستایی در حال ظهور است، یعنی گرمایش پاک زیست توده.

این اجاق از نظر ظاهری هیچ تفاوتی با اجاق های معمولی زغال سوز ندارد. لوله ای است که به دودکش متصل می شود و می توان یک کتری را روی اجاق گاز قرار داد تا آب بجوشد. اگرچه این اجاق قرمز هنوز هم به نظر می رسد زمینی است، اما این اجاق گاز قرمز دارای اجاق گرمایشی حرفه ای و زبانی با نام زیست توده است.
چرا به این نام می گویند؟ این نیز عمدتاً مربوط به سوختی است که اجاق گاز می سوزاند. سوختی که توسط اجاق های گرمایشی با زیست توده می سوزد، سوخت زیست توده نامیده می شود. به بیان صریح، ضایعات معمول کشاورزی و جنگلداری مانند کاه، خاک اره، باگاس و سبوس برنج است. سوزاندن مستقیم این ضایعات کشاورزی و جنگلی باعث آلودگی محیط زیست و غیرقانونی نیز می شود. با این حال، پس از استفاده از دستگاه پلت زیست توده برای پردازش، به انرژی پاک کم کربن و سازگار با محیط زیست تبدیل شده و به گنجینه ای تبدیل شده است که کشاورزان برای آن مبارزه می کنند.
ضایعات کشاورزی و جنگلداری فرآوری شده توسط گلوله های زیست توده دیگر حاوی چیزهای مختلف تولید کننده گرما نیستند، بنابراین در هنگام سوزاندن هیچ آلاینده ای وجود ندارد. علاوه بر این، سوخت حاوی آب نیست و بسیار خشک است، بنابراین گرما نیز بسیار زیاد است. نه تنها این، خاکستر پس از سوزاندن سوخت زیست توده نیز بسیار کم است، و خاکستر پس از سوزاندن هنوز هم کود پتاس آلی با عیار بالا است که می تواند بازیافت شود. دقیقاً به دلیل همین ویژگی ها است که سوخت های زیست توده به یکی از نمایندگان سوخت های پاک تبدیل شده اند.